Gas to termin używany w odniesieniu do ilości pracy obliczeniowej wymaganej do uwierzytelnienia transakcji. Ta praca jest wykonywana przez węzły, które pomagają w utrzymaniu sieci, dedykując moc obliczeniową, a w zamian otrzymują opłatę za każdą transakcję. Opłata ta opiera się na „cenie gazu” i jest określana jako Ether (ETH). Opłata za każdą transakcję to wiele zamówień mniejszych niż jeden cały Ether i jest określana w kategoriach Gwei. Jedno Gwei to 10^(-9) eteru.
tj. 1 Gwei = 0,000000001 Eter
Dobrym sposobem myślenia o gazie jest wyobrażenie go sobie jako paliwa. Gas jest paliwem wymaganym przez komputery, które muszą zużywać energię i inne zasoby, aby zweryfikować transakcję. Fakt, że każda transakcja w łańcuchu bloków kosztuje, odstrasza potencjalnych złych aktorów przed nadużywaniem systemu poprzez przeciążanie go dużą liczbą złośliwych transakcji lub spamu.
Kiedy transakcja jest przesyłana do łańcucha bloków, można również określić „limit gazu”.
To określa maksymalną opłatę, jaką można zapłacić, aby transakcja przebiegła pomyślnie. Kiedy publikowana jest inteligentna umowa, gas jest obliczany na każdy krok obliczeniowy zapisany w kodzie. Ograniczenie gazu jest zatem istotną zaletą, ponieważ zapobiega utknięciu systemu w niezamierzonych pętlach wewnątrz inteligentnych kontraktów i marnowaniu zasobów obliczeniowych sieci.
