Protokoły pożyczek DeFi różnią się od banków tym, że protokół/aplikacja jest w całości w łańcuchu i nie jest kontrolowany przez żaden scentralizowany podmiot. Oznacza to, że różnica między oprocentowaniem kredytów może być znacznie mniejsza niż w tradycyjnych finansach ponieważ cały proces przebiega znacznie wydajniej wykorzystując smart contracts i pomijając pośredników i należne im opłaty.
Powinniśmy zauważyć, że istnieją również scentralizowane firmy kredytowe, które oferują lokaty w krypto. Jednak nadal wymaga to zaufania firmom i poddania się kontrolom KYC (Poznaj swojego klienta), ujawniając swoją tożsamość. Z drugiej strony w DeFi musisz tylko zaufać, że smart contract jest dobrze napisany i nie zawiera żadnych błędów, a także możesz pożyczać kryptowaluty bez ujawniania niczego poza swoim publicznym adresem portfela.
Aplikacje Compound i Aave
Aby wyjaśnić, jak działa pożyczanie i lokowanie funduszy na procent możemy wziąć przykład protokołów Compound i Aave, które są obecnie dwoma najpopularniejszymi protokołami/aplikacjami. Oba działają podobnie jeśli chodzi o pożyczanie: użytkownik deponuje zabezpieczenie w protokole (w postaci konkretnego tokena) i otrzymuje pożyczkę w innym tokenie. Gdy użytkownik spłaci pożyczkę wraz z odsetkami to zabezpieczenie jest mu zwracane.
Ze względu na zmienność wartości kryptowalut pożyczki DeFi są zawsze nadzabezpieczone. Oznacza to, że na przykład jeśli chcesz pożyczyć 1000 USDT z zabezpieczeniem ETH to musisz zdeponować ETH o wartości 1250 USD. Po co więc zaciągać pożyczkę jeśli trzeba zdeponować pod zastaw więcej niż jest warta pożyczka (zamiast po prostu sprzedawać zabezpieczenie)? Głównym powodem jest to, że użytkownik potrzebuje środków w określonym czasie, aby poradzić sobie z jakimś nieprzewidzianym wydarzeniem lub nie chce sprzedać tokena zabezpieczającego. W niektórych jurysdykcjach istnieją również korzyści podatkowe związane z zaciągnięciem pożyczki w porównaniu ze sprzedażą kryptowalut.
Jeśli chodzi o lokowanie swoich funduszy to podstawowa zasada Compound i Aave jest taka sama, ale jest realizowana inaczej. W obu przypadkach użytkownik dostarcza aktywo do protokołu, a to aktywo jest następnie wykorzystywane do pożyczek. W zamian za dostarczone tokeny protokół wydaje nowe tokeny, które reprezentują dostarczone aktywa wraz z odsetkami (i które można przenieść tak jak każdy inny token). Gdy te tokeny zostaną zwrócone użytkownik otrzymuje aktywa bazowe wraz z odsetkami za czas ich ulokowania.
Główną różnicą między Compound i Aave jest stosunek dostarczonych tokenów do tokenów, które otrzymuje użytkownik (są to tak zwane cTokens w Compound i aTokens w Aave).
W Compound kurs wymiany stopniowo rośnie z czasem (np. użytkownik otrzymuje 500 tokenów cETH za 1 ETH, a po ich odkupieniu rok później otrzymuje 1,1 ETH za swoje 500 tokenów cETH ze względu na zmianę kursu). W Aave aTokeny są emitowane i umarzane w stosunku 1:1 do dostarczonych tokenów, a protokół nagradza zainteresowanie poprzez ciągłe zwiększanie salda aToken użytkownika.
